Louise te Poele

Het is niet alleen maar makkelijke  schoonheid in de fotografische stillevens van Louise te Poele. De kunstenaar gebruikt zwerfafval als onmisbaar element. Een wapperend stuk plastic, verbogen rietjes, een propje hier of daar, het is er allemaal met de grootste zorg voor uitgekozen en op zo’n manier neergelegd dat het alleen maar zó kan. Alles is vergankelijk, waait weg, gaat dood. Maar voor het zover is laat te Poele ons de allermooiste kanten van dit tijdelijke universum zien. Met de juiste belichting, compositie en sluitertijd legt ze het tafereel voorgoed vast. Voordat de vogel weer weg vliegt, voordat het plastic definitief opwaait naar de hemel.